المنافقون و المنافقات, بعضهم من بعض, یإمرون بالمنکر وینهون عن المعروف و یقبضون ایدیهم نسوا الله فنسیهم ان المنافقین هم الفاسقون
توبه/ 67
از جمله کلماتی که در قرآن زیاد به چشم می خورد, کلمه ((منافق)) با صیغه های متفاوت مثل منافقون و منافقات و نیز کلمه ((نفاق)) (فاعقبهم نفاقا فی قلوبهم ـ توبه / 77) یا کلمه ((نافقوا)) باز به همین معناست.
پرسش :
خصوصيات مؤمنين در قرآن به چه صورت بيان شده است؟
پاسخ :
مؤمن از ريشه «امن»، يعني؛ رساندن خود يا ديگري به امنيت يا گرويدن، يا در امان گرفتن است، و در اصطلاح اسلام به معناي اذعان و تصديق به چيزي و التزام به لوازم آن است، مثلاً ايمان به خداوند در واژههاي قرآني به معناي تصديق به يگانگي او، و پيغمبرانش و تصديق به روز جزاء و بازگشت به سوي او، و تصديق به هر حكمي است كه فرستادگان او آوردهاند البته ايمان با پيروي عملي ميباشد. به همين خاطر در قرآن هرجا كه صفات نيك مؤمنين را ميشمارد و يا از پاداش جميل آنها سخن ميگويد به دنبال ايمان، عمل صالح را هم ذكر ميكند.
مثلاً ميفرمايد: «الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى وَ حُسْنُ مَآبٍ»[1] (كساني كه ايمان آورده و عمل صالح ميكنند خوشا به حال آنان كه سرانجام نيك دارند.) ...
«مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نارا فَلَمّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ فِي ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ» (1)
«وصف آنان (منافقان) داستان كسي است كه آتشي برافروخته (تا در سايه آن راه پيدا كند يا گرم شود). وقتي اطراف او را روشن ساخت ، (ناگهان آتش او خاموش گردد) خدا نور آنان (منافقان) را برد و آنان را در تاريكي ها رها ساخت كه نمي بينند.»
«صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَرْجِعُونَ» (2)
«آنها كر ، گنگ و كورند ؛ از گمراهي باز نمي گردند.»
قرآن در آغاز سوره بقره ، مردم را نسبت به پذيرش آيين اسلام به سه گروه تقسيم مي كند و مجموع بحث او درباره اين سه گروه در آيه بيستم از سوره پايان مي پذيرد. اين سه گروه عبارتند از :
1. متّقيان و پرهيزگاران. گفتگوي او درباره اين گروه در آيه پنجم به پايان مي رسد.
2. كافران. كساني كه درست نقطه مقابل گروه متقيان می باشند و بحث او درباره اين گروه در آيه هفتم ، به پايان مي رسد.
3. منافقان و گروه دوچهره. كساني كه به ظاهر ايمان آورده و در باطن ، جزء كافران می باشند و حكم ستون پنجم در ميان مسلمانان را دارند. بررسي قرآن درباره اين گروه از آيه هشتم آغاز شده و در آيه بيستم پايان مي يابد.
امام باقر عليه السلام فرمود: «مؤمن از کوه محکم تر است».
و نيز فرمود: «خدا به مؤمن سه خصلت کرامت فرمود: عزت در دنيا و آخرت، و رستگاري دنيا و آخرت، و مهابت در دل ستمگران».
اعتقاد به موعود و منجی که سرانجام روزی با آمدنش دنیا را پر از عدل می کند مورد اتفاق تمامی ادیان است و هر دین و مکتبی متناسب با فرهنگ دینی و ملی خود از آخرین موعود سخن گفته است.
به گزارش راسخون به نقل از مهر، از آنجا که انسان در کنار رسیدن به امکانات رفاهی و مادی به دنبال کسب معنویت و اتصال به یک منبع کمال است نمی تواند به مساله آخرالزمان و ظهور فردی از نوع انسان به عنوان نجات بخش و منجی معتقد نباشد که این مساله به وضوح در بین ادیان مختلف مشاهده می شود.
تزکیه نفس از رذائل اخلاقی و شهوات نفسانی به جهت آثار و فوائدی که برای انسان دارد مورد توجه تمام ملت ها و ادیان الهی بوده و آنان برای تحصیل این امر از روش های گوناگونی بهره می جسته اند. اهل کتاب یعنی یهود، نصاری و مجوس نیز به تزکیه نفس اهتمام زیادی می ورزیدند و در کتب آنان دستورهای فراوانی برای اصلاح نفس و تهذیب آن از شهوات وجود دارد؛ چنان که قرآن کریم در آیاتی به برخی اعمال آنان برای تهذیب نفس همچون تلاوت آیات الهی و خواندن نماز در نیمه های شب(1) گوشه گیری از مردم برای عبادت و خودسازی(2) ترک دنیا و انتخاب رهبانیت (3) اشاره کرده است.(4) اسلام نیز برای تزکیه نفس و تطهیر پیروان خود از آلودگیهای کفر و گناه و اخلاق ناپسند اهمیت زیادی قائل شده که این امر را از موارد ذیل می توان استفاده نمود:
